هـــی فلانی!
دیگر هـــوای برگردانـــدنت را ندارم…
هرجـــا که دلت میخواهد برو…
فقـــط آرزو میکنم
وقتی دوبـــاره هوای من به سرت زد،
آنقـــدر آسمـــان دلت بگـــیرد که با
هـــزار شب
گــــــریه چشمانـــت، باز هم آرام نگیری…
و امـــا من…
بر نمـــیگردم که هـــیچ!
عـــطر تنم را همـــ از کوچـــه های
پشت ســـرم جمع میـــکنم،
که نتـــوانی لـــم دهـــی روی مبـــل های راحتـــی،
با خاطـــراتم قــــــدم بزنی!
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: